Eigen-prijs

Het Ethereum-kernprotocol wordt steeds krachtiger, maar het ecosysteem wordt geconfronteerd met een ongekende complexiteit In het afgelopen jaar heeft Ethereum een technisch wonder op schoolboekniveau opgevoerd. Van de Dencun-upgrade, die fundamenteel de kosten van L2 aanpakt, tot de Pectra-upgrade, die tot doel heeft de kernstaking-economie te optimaliseren, de digitale Leviathan, de 'digitale leviathan' van de digitale wereld, voert zijn openbare roadmap met precisie uit. Er ligt echter een eigenaardige paradox voor alle waarnemers: de zekerheid en het succes van de protocollaag lijken geen rust te brengen in de ecologische laag, maar creëren in plaats daarvan een ongekende complexiteit en potentiële risico's. De machinekamer van Ethereum (het hoofdprotocol) is nog nooit zo krachtig en duidelijk geweest, maar het uitgestrekte nieuwe continent (L2 en Restaking ecosysteem) is gevuld met de drukte van kansen en een mist van chaos. We moeten een nieuwe vraag stellen: als de oorlog van het onderliggende protocol in feite voorbij is, waar is dan het volgende slagveld voor Ethereum? Om de huidige staat van Ethereum te begrijpen, is het essentieel om het immense succes van de kerntechniek te erkennen. Deze overwinning bestaat uit twee belangrijke upgrades: Ten eerste de economische veranderingen die worden veroorzaakt door de upgrade van Dencun begin 2024. Door de introductie van Proto-Danksharding (EIP-4844) opent het Ethereum-mainnet speciale, goedkope datakanalen (blobs) voor Layer 2-netwerken. Dit is geen kleine oplossing, maar een fundamentele kostenrevolutie. Sinds anderhalf jaar zien we de transactiekosten van L2 kelderen en lange tijd extreem laag blijven. De markt heeft de meest eerlijke stemming met fondsen gemaakt: hoewel de prijs van de ETH-munt de afgelopen maanden stabiel is geweest, zijn de prestaties veel inferieur aan die van de toonaangevende ecologische L2-tokens. Dit is een duidelijke indicatie dat de verwachting van waardegroei met succes is verschoven van de uitvoeringskracht van het mainnet naar de L2-applicatieboom die is voortgekomen uit goedkope data. Ethereum heeft zichzelf met succes getransformeerd van een "overbelaste wereldcomputer" naar een "anker van veilige afwikkeling en gegevens" voor het hele ecosysteem. Ten tweede de evolutie van het bestuur als gevolg van de Pectra-upgrade die in mei van dit jaar werd voltooid. Als Dencun het probleem van "kosten" oplost, dan staat Pectra voor de uitdaging van "controle". In het licht van de trend van machtsconcentratie onder validators onder het PoS-mechanisme, vermindert Pectra de operationele voordelen van grote staking-pools en optimaliseert het de deelname-ervaring van gedecentraliseerde staking door de effectieve balanslimiet van validators te verhogen (EIP-7251). Dit is een nauwkeurige, chirurgische ingreep die is ontworpen om de gecentraliseerde druk op protocolniveau te verlichten. Hoewel een enkele upgrade niet alle problemen kan oplossen, geeft het een sterk signaal af aan de hele gemeenschap dat Ethereum-kernontwikkelaars in staat en bereid zijn om het gedecentraliseerde karakter van het netwerk te verdedigen. De succesvolle oplevering van deze twee upgrades betekent dat de belangrijkste tegenstrijdigheden van Ethereum op protocolniveau in principe zijn opgelost. De machinekamer werkte goed en vormde een ongekende basis voor de uitbreiding van de bovenwagen. Het succes van de machinekamer duwde de complexiteit echter naar een bredere ecologische laag, wat aanleiding gaf tot twee grote misten: Ten eerste de volwassenheid van het herplaatsingstraject en de endogene systeemrisico's ervan. Het re-staking protocol, vertegenwoordigd door EigenLayer, is het afgelopen jaar geëvolueerd van een opkomend concept naar een grote, complexe financiële Lego. Het vormt de basis voor een groot aantal opkomende protocollen (zoals DA-lagen, orakels, bruggen) door de economische veiligheid van Ethereum te delen, wat ongetwijfeld een enorme innovatie is. De essentie ervan is echter om een nieuwe laag van hefboomwerking en risico toe te voegen die niet direct gebonden is aan het hoofdprotocol bovenop het krediet van Ethereum. Het mislukken van een re-staking-service kan leiden tot een boete van de ETH-hoofdsom, wat resulteert in een reeks kettingliquidaties. Dit "potentiële systeemrisico" is een kernprobleem geworden dat analisten niet kunnen vermijden bij het beoordelen van de stabiliteit van Ethereum op de lange termijn. Ten tweede is er een neveneffect van de ecologische boom van L2: ernstige versnippering. Tientallen rollup-netwerken werken in silo's en vormen onafhankelijke liquiditeitssilo's en fouten in de gebruikerservaring. Het overdragen van activa van gebruikers tussen verschillende L2's is niet alleen een omslachtig proces, maar brengt ook beveiligingsrisico's met zich mee als gevolg van verschillende cross-chain bridges. Deze intensivering van de "L2-oorlog" stimuleert niet alleen innovatie, maar schaadt ook het algehele effect van het netwerk aanzienlijk. Een digitaal land dat verondersteld werd verenigd te zijn, was eigenlijk verdeeld in talloze stadstaten met talloze talen en onverenigbare communicatie. Wat deze twee grote problemen gemeen hebben, is dat geen van beide kan worden opgelost door de volgende upgrade van het Ethereum-hoofdprotocol alleen. Het slagveld is verschoven. Bijschrift afbeelding: Laag 2 totale waarde vergrendeld (TVL) marktaandeel cirkeldiagram, gegevensbron: defillama De Ethereum Foundation gaat verder dan puur technisch denken voor een volwassen bestuur In het licht van ecologische chaos die niet direct kan worden ingegrepen door de protocollaag, speelt de responsstrategie van de Ethereum Foundation, "Ecosystem Development Plan (EcoDev)", de rol van een "actieve tuinman", die "zachte macht" gebruikt om ecologische kloven te overbruggen. Als we kijken naar de recente financieringsstrategie, kunnen we zien dat de investering van EcoDev zeer gericht is. In plaats van alleen de meest succesvolle projecten te belonen, verschuift het middelen sterk naar gebieden die de "publieke goederen" van het hele ecosysteem verbeteren: Financiering van standaardisatietools: Ondersteuning van de ontwikkeling van gemeenschappelijke L2-cross-chain communicatiestandaarden en toolkits voor ontwikkelaars om de negatieve effecten van fragmentatie te verminderen. Ondersteuning van academisch onderzoek: Verstrek langetermijnfinanciering voor geavanceerde gebieden zoals ZK-technologie en MEV-mitigatieprogramma's, waarbij technische reserves worden gegarandeerd. Bevordering van een wereldwijde gemeenschap: Middelen investeren in opkomende markten zoals Azië, Afrika en Latijns-Amerika om ervoor te zorgen dat de cultuur en ontwikkelaarsbasis van Ethereum wereldwijd en divers blijven. Het kernidee van deze strategie is dat, aangezien eenwording niet kan worden afgedwongen door protocolregels, het noodzakelijk is om het ecosysteem te begeleiden om spontaan te convergeren door openbare infrastructuur en gemeenschappelijke normen te bevorderen. Dit is een zachtere en op langere termijn gerichte filosofie van bestuur. Het toekomstige pad van Ethereum is duidelijk. Het heeft met succes zijn kernprotocol gemoderniseerd en een robuuste en efficiënte onderliggende laag tot stand gebracht. Nu verschuift de focus van een "protocolingenieur" naar een meer gedecentraliseerde "ecologische tuinman". Dit is een langdurige mars van tweesporen: op de protocollaag worden continu verfijnde optimalisatie en beveiligingsversterking uitgevoerd; Op ecologisch vlak zullen we door middel van strategische investeringen en teelt inspelen op nieuwe uitdagingen die voortvloeien uit succes. We zien niet langer een ontwikkelteam dat zich alleen richt op technische implementatie, maar een volwassen organisatie die weet hoe ze een grote, complexe en dynamische digitale economie moet besturen. Deze kalmte bij het navigeren door complexiteiten, het kalm onder ogen zien van nieuwe problemen en het reageren met gediversifieerde middelen is de meest vertrouwde troef van Ethereum.